Cimbom Sayfası

Tarihce

Renkleri: Sarı - Kırmızı
Kuruluş: 20 Ekim 1905 İstanbul
Kurucular: Ali Sami Yen, Asım Tevfik Sonumut, Emin Bülend Serdaroğlu, Bekir Bircan, Mehmet
Celal, Tahsin Nahit, Cevdet Kalpakçıoğlu, Resad Sirvani, Abidin Daver

KURULUŞ
Galatasaray Spor Kulübü'nün kuruluş hazırlıkları, o zamanlar Galata Sarayı Sultanisi adıyla anılan
lisede yapıldı
. Sonradan kayıtlara 1 numaralı kurucu olarak geçen Ali Sami Bey'le birlikte, Asım Tevfik, Emin Bülent,
Bekir Sıtkı, Reşat Şirvani,
Celal İbrahim, Tahsin Nihat, Abidin Daver ve Refik Cevdet kurucular olarak bilinir. 1 Ekim 1905'te Galatasaray
Terbiye-i Bedeniyye
Kulübü adıyla kurulan birliğin amacını da Ali Sami Yen şöyle anlatır: "Amacımız İngilizler gibi toplu
halde oynamak,bir renge ve
isme sahip olmak. Türk olmayan takımları yenmek." Kulübün adının Gloria (Zafer) ya da Audace
(Cesaret) konulması yolunda görüşler
ortaya atılmışsa da, sonuçta Galatasaray olmasında anlaşmaya varılmıştır. Araştırmacı Cem Atabeyoğlu,
Galatasaray adının,
bu takımın yaptığı ilk maçta Rum ekibini 2-0 yenerken, seyircilerin onlardan "Galata Sarayı efendileri" diye
söz etmelerinden
doğduğunu yazar. Bunun üzerine kurucular da ismi benimserler. Artık kulübün adı bulunmuştur;
"Galata Sarayı" derler. Galatasaray
Lisesi gibi Türk Milli Eğitimi'nde çok önemli bir yeri olan kurumun bağrından çıkan Sarı Kırmızılı kulüp,
kültürel boyut da dahil
olmak üzere, pek çok yönden de öncü olma niteliğini her zaman sürdürecektir. Galatasaray'ın "1" numaralı
kurucusu Ali Sami Yen,
"Ellinci Yıl" kitabında kuruluşun öyküsünü şöyle anlatır:

"1 Ekim 1905'te mektebin beşinci sınıfında edebiyat öğretmenimiz merhum Mehmet Ata Bey'in dersi esnasında
birkaç arkadaş başbaşa vererek Galatasaray'da bir futbol kulübü kurmaya karar verdik. İlk girişimler oyuna ve
mücadeleye yönelik arkadaşlardan Asım Tevfik Sonumut, Reşat Şirvani, Cevdet Kalpakçıoğlu,
Abidin Daver, Kamil ... gibi gençlerdi. Okulda eğitim gören Bulgar ve Sırp öğrencilerden çevik ve kuvvetli
olanlar da bize katılmışlardı. Asım'ı muhasebeciliğe, Cevdet'i ikinci reisliğe seçmiş, kendim de reis olmuştum.
Asım her hafta arkadaşlardan birer kuruş toplamakta mahir olduğu için kendisini muhasebeci yapmıştık. Ben Reisliği
topu yağlayıp şişirmekle almıştım. Topumuza evladım gibi bakardım. Zaten varımız yoğumuz da toptu. Mektebe gelirken
domuz sokağından geçer, domuz yağı alırdım. Topu onunla yağlar, şişirirdim; yamasını yeni pabucumdan kesmiştim.
Bunu gören arkadaşlar, bana hepimizden fazla paye vermişlerdi. Yani o zaman reisliğe ve diğer vazifelere payeyi en
çok çalışan kazanırdı. Cevdet de ikinci reisliği formaları yıkadığı için almıştı. Maksadımız İngilizler gibi toplu bir halde
oynamak, bir renge ve isme malik olmak ve Türk olmayan takımları yenmekti.